مرگ یا زندگی، ورزش یا بیماری
هر وقت اسم ورزش که میاد به دنبالش یادی از سلامتی می‌کنیم. اما گاهی اوقات معادله این قانون نانوشته رو چیزی به نام بیماری بهم می‌ریزد که این امر مطالعه مقاله پیش رو را بسیار مفید واقع می‌کند. بله، درست شنیدید، بیماری. متاسفانه با پیشرفت امکانات زندگی و ارتقا سطح دانش علمی پزشکی، گویا خوده بیماری ها هم روز به روز و شانه به شانه علوم مختلف پیشرفت داشته‌اند و گاها از علم درمانشان نیز پیشی گرفتند. با این حال همه ما انسان ها این را می‌دانیم که تنها یک چیز است که بیماری و مریضی قادر به شکست آن نیست. قدرت ایمان به بهبودی و اراده انسان ها. در ادامه این مقاله می‌خوایم سراغ ورزشکارانی بریم که درگیر بیماری شدند ، برخی پیروز از میدان آمدند و برخی هم تسلیم مرگ شدند. با مجله هوادار همراه باشید.برای شروع، از ورزشکاران و نامداران داخلی آغاز کردیم.
غلام‌حسین مظلو‌می پیشکسوت فوتبال. یکی از ورزشکارانی که بر اثر سرطان معده از دنیا رفت. او به سر طلایی فوتبال ایران مشهور بود اما مدت ها با این بیماری دست و پنجه نرم می‌کرد. با تمام این که فکرش را روی بهبود شرایطش متمرکز نموده بود، سرانجام در سن 65 سالگی چشم از دنیا فرو بست.
حسین معدنی مربی جوان خوش اخلاق تیم والیبال کشورمان از دیگر ورزشکارانی بود که بر اثر سرطان پانکراس درگذشت و جامعه ورزش را غمگین ساخت.
ناصر حجازی پیشکسوت فوتبال و نام درخشان در باشگاه استقلال و کشورمان، کسی که توپ از او عبور نم‌یکرد پس از تحمل مدت‌ها رنج ناشی از سرطان ریه دار فانی را وداع گفت. او به عنوان بزرگترین اسطوره باشگاه استقلال شناخته می‌شود.
منصور پور حیدری پدر تیم استقلال و پر‌افتخارترین مربی این تیم نیز پس از مبارزه طولانی با سرطان ریه سرانجام ناتوان ماند و درگذشت.
بابک معصومی کاپیتان سابق تیم ملی فوتسا‌ل کشورمان مدت 2 سال با بیماری سرطان خون دست و پنجه نرم می‌کرد که ناگهان مطبوعات خبر درگذشت او را منتشر کردند اما بعضی از رسانه‌ها می‌گویند که او به دلیل سقوط از یک چهار پایه به بیمارستان رفت و در اثر سکته مغزی درگذشت با این حال بعضی‌ها هم علت مرگ او را بیماری سرطان اعلام کردند.
ورزشکاران خارجی
تیتو ویلانوا سرمربی سابق بارسلونا اهل اسپانیا هم در اثر سرطان غدد بزاقی درگذشت او یک بار در سال 2011 برای در آوردن غده سرطانی از گلویش تحت عمل جراحی قرار گرفت و بارها برای معالجه به آمریکا رفت اما در نهایت وی در 45 سالگی دار فانی را وداع گفت.
اریک شاتو شناگر آمریکایی درست یک هفته قبل از بازی‌های المپیک 2008 پکن متوجه سرطانش شد اما این موضوع او را از پای در نیاورد و با قدرت به پکن رفت و تا مرحله نهایی شنای 200 متر پیش رفت.
لانس آرمسترانگ دوچرخه‌سوار پر افتخار آمریکایی که پس از بالا بردن هفتمین جام قهرمانی، تصمیم به بازنشستگی گرفت. او که رهبر مبارزه با سرطان لقب گرفته، پیروزی و غلبه بر بیماری سرطان را مهم‌تر از پیروزی در مسابقات دوچرخه‌سواری می‌داند.
اریک آبید‌‌ال فوتبالیست فرانسوی در اوج زندگی حرفه‌ای‌اش به سرطان کبد مبتلا شد اما سرطان پایان زندگی این فوتبالیست نبود و او با قدرت به مبارزه با بیماری پرداخت، حتی مدتی از رقابت‌ها دور بود اما سرانجام با شکست بیماری‌اش به رقابت بازگشت.
یک روز پیش ازبرتری 4 بر 2 چلسی مقابل استون ویلا استیلیان پتروف متوجه ابتلایش به سرطان شد و اعلام کرد از دنیای فوتبال خداحافظی می‌کند و به مبارزه با سرطان خواهد پرداخت. وی در مورد اتفاق تلخی که برایش رخ داده بود اظهار کرد: "زندگی همین است. یک هفته قبل در انگلیس در حال نوشیدن قهوه مورد علاقه‌ام بودم و حال نیز درباره سرطانم با شما در حال گفتگو هستم."
بین اولین و دومین گل فرانچسکو آچربی در سری A ایتالیا 944 روز فاصله بود. زمانیکه می توانست به اندازه یک عمر باشد وقتی که آچربی در سال 2011 به جنوا پیوست، کمتر کسی فکر می‌کرد فرانچسکو به اسطوره ساسولو تبدیل شود و بتواند پس از 2 بار شکست دادن سرطان بار دیگر به فوتبال باز گردد.
بابي رابسون از سال 1991 به سرطان مبتلا شد و تومور مغزي او تشخيص داده شد. بارها تحت درمان و جراحي قرار گرفت و 18 سال با سرطان جنگيد و در تمام اين مدت تا جايي که توان داشت، سعي کرد حرفه‌اش را همچنان حفظ کند.
وقتي در سال 2006 باز هم تحت عمل جراحي قرار گرفت، حرفه‌اش در تيم پورتو هم تحت تاثير قرار گرفت. او به ملانوماي بدخيم مبتلا بود و بعد از اين جراحي، عوارضي برايش پيش آمد که نتيجه تورم مغز بود، طوري که حس يک طرف بدن‌اش از بين رفت. در اکتبر 2006 ميلادي، او توانست با تمام مشکلات جسمي‌اش به عنوان مشاور تيم ايرلند، تا پايان تاريخ قراردادش کار کند. در سال 2007 براي پنجمين بار باز هم سرطان در او عود کرد. در سال 2008 به عنوان مهمان افتخاري در فينال جام اف‌اي شرکت کرد و در سال 2009 بعد از صرف صبحانه در کنار همسر و خانواده‌اش در سن 76 سالگي درگذشت. او 4 بار با موفقيت و استقامت تمام بر سرطان غلبه کرد اما آخرين بار سرطان به هر دو ريه‌هايش ريشه دواند و انواع شيمي‌درماني و درمان‌هاي مختلف نتوانست بيماري‌اش را کنترل کند.
متاسفانه ورزشکاران جوانی هم بین ما بودند که در سن جوانی مغلوب بمیاری شدند و از بین ما رفتند مانند: میگی‌رو، بازیکن جوان و 23 ساله تيم رئال بتيس اسپانيا كه بيش از يك سال در نبرد با بيماري سرطان لگن خاصره بود در بيمارستان "دكسيوس" بارسلونا در گذشت.
9- مرگ استون پاکر - بازيکن نوجوان آکادمي ليورپول - بر اثر سرطان، بازيکنان سرخ پوش را سياه پوش کرد. ستاره كوچك ليورپول تسليم سرطان شد.
10- و اما این روزها نام سینیشا میهایلوویچ، سرمربی صرب تیم فوتبال بولونیا بیشتر سر زبان ها هست. پس از اعلام ابتلای سینیشا میهایلوویچ به یک بیماری سخت و کناره‌گیری او از سمتش، این ستاره سابق فوتبال یوگسلاوی در یک کنفرانس خبری، بیماری‌اش را سرطان خون نامید و درباره احساساتش سخن گفت.
او گفت: این کنفرانس به درخواست خودم برگزار شد و چون مایل بودم حریم خصوصی‌ام حفظ شود، خواستم اولین نفری باشم که به شما و البته بازیکنان تیمم این خبر را اطلاع می‌دهم؛ حتی اگر کسی برای فروش 200 شماره بیشتر از روزنامه اش، بخواهد رفاقتی 20 ساله را از بین ببرد. من سرطان خون دارم. ترسی از مریضی ندارم و به آن احترام می‌گذارم. می‌خواهم با آن مقابله کنم، و با سینه ای ستبر، با بیماری چشم در چشم شوم؛ کاری که همیشه کرده‌ام. شاید همه تصور می‌کردید آخرین نفری که فکرش را می‌کردید مریض شود، من باشم. قوی هستم و می‌خواهم با این بیماری مبارزه کنم. 28 فوریه آزمایشاتی داشتم و همه چیز آن موقع نرمال و عادی بود. امیدوارم بعد از پیروزی در این نبرد، بتوانم درباره آن با شماها حرف بزنم. متأسفانه زندگی چیزی به من نداد و برای هرچیزی که داشتم جنگیدم، مقابل این یکی هم خواهم جنگید.
با اینحال و پس از خواندن نام و سرگذشت بازیکنان فوق، تنها یک مورد قابل تفکر است. بیماری برای خیلی‌ها پایان زندگی به نظر می‌رسد، در صورتی که اکثر ما این مسئله را نمیدانیم، که اگر انسان نیروی فکر و اندیشه خود را متمرکز کند و قدرت جسمانی خود را حفظ نماید، هیچ بیماری به سادگی نمی‌تواند او را از پای دربیاورد. تا مقاله ای دیگر از مجله هوادار، بدرود.
نویسنده: مهراد پیشقراول
