رئال مادرید، فرزند پولدارِ لالیگا
باشگاه رئال مادرید با اختلاف از دو باشگاه بارسلونا و منچستریونایتد، ثروتمندترین باشگاه در دنیای فوتبال است. طبق گزارشات منتشر شده، رئال مادرید در سال 2019 با حدود 750 میلیون یورو در صدر جدول ثروتمندترین ها قرار دارد. آنها بارها و بارها برای جذب بازیکنان بزرگ فوتبال همچون کریستیانو رونالدو، دیوید بکهام، زیدان و خامس رودریگز هزینههای سرسام آوری را پرداخت کردهاند تا طبق همیشه تیمی متشکل از کهکشانهای فوتبال باشند. اما این مبالغ از کجا تامین میشوند؟ چطور این باشگاه اسپانیایی پولش از پارو بالا میرود؟ با هوادار همراه باشید.
لیست 10 تیمِ ثروتمند جهان فوتبال با رئال مادرید شروع میشود.
- رئال مادرید حدود 750 میلیون یورو
- بارسلونا حدود 690 میلیون یورو
- منچستریونایتد حدود 666 میلیون یورو
- بایرن مونیخ حدود 630 میلیون یورو
- منچسترسیتی حدود 570 میلیون یورو
- پاری سن ژرمن حدود 540 میلیون یورو
- لیورپول حدود 514 میلیون یورو
- چلسی حدود 505 میلیون یورو
- آرسنال حدود 440 میلیون یورو
- تاتنهام حدود 430 میلیون یورو
اختلافِ ثروتِ رئال با تاتنهام، تقریبا به اندازه ثروتِ باشگاه دورتموند است. این همه پول از کجا آمده؟
اسپانیا کشوری است که نرخ بیکاری در آن تقریبا بالاست. جوانان این مزر و بوم درآمد کافی نداشته و تمام فشار به خانوادهها وارد میشود. طبق گزارشات، بدهی بانکهای اسپانیا با تولید ناخالص سنگاپور برابری میکند. نتیجه میگیریم که رئال مادرید در کشوری با وضع مالی تقریبا نامناسب قرار دارد. اما از رودخانه گلآلودِ اسپانیا، رئال به راحتی ماهی شکار میکند و علاوه بر ثروت روزافزونش، به ارزشمندترین برند ورزشی جهان نیز تبدیل شده است. اما چطور!؟
استفاده از بازیکنانِ مشهور
بعد از قرارداد خامس رودریگز، یک روزنامه انگلیسی گزارشی در خصوص مسائل مالی باشگاه رئال مادرید نوشت. آنها برای انتقال و خرید رودریگز، رونالدو، گرت بیل مبلغ 265 میلیون یورو هزینه کرده بودند. این مبلغ حدود 20 میلیون یورو از هزینه ای که تیم آژاکس از سال تأسیس خود، 1900، تا به حال کرده است بیشتر بود که تنها در یک لحظه پرداخت شد.
جالب تر آنکه مجموع هزینهای که تیم های آلمریا، ویارئال، اسپانیول، الچه، سلتاویگو، اوساسونا، گرانادا، وایادولید، لوانته، ختافه، وایکانو، رئال بتیس، مالاگا و سن سباستین برای نقل و انتقالات صرف کرده بودند به انداره مبلغ قرارداد خامس رودریگز نبود. چطور این میزان اسکناس بدست آمده که بخواهد جابهجا و صرفِ خریدِ بازیکن شود؟
جواب ساده است. رئال مادرید تنها یک باشگاه نیست بلکه یک برندِ تجاری است. از سال 1950 که چرخِ موفقیتِ قوهای سفید به طور منظم شروع به گردش کرد، این موضوع تضمین شده تا باشگاه در سراسر دنیای فوتبال به چشم آید و دیده شود. یعنی جذب هر روزه هوادار آن هم به تعداد بسیار بالا. بارسلونا بعد از آنها و اتلتیکو مادرید بعد از بارسا جایگاه دوم و سومِ لالیگا را در اختیار دارند. اما این موضوع تنها تا یک زمان مشخص و به یک اندازه معین توانِ جذب هوادار را دارد. پس باشگاه به سراغ یک منبع دیگر رفت.
با بررسی بازار آسیا، رئال مادرید متوجه شد که مردم بیشتر از ستارگان فوتبال طرفداری و حمایت میکنند و نه باشگاهها. به عنوان مثال دیوید بکهام و کریستیانو رونالدو، دو بازیکن مطرح فوتبال زمانی که هر کدام به رئالمادرید پیوستند بسیار ارزشمند و قابل عرضه در بازار فوتبال بودند. آنها معمولا با رقمی بالاتر از قراردادشان به دیگر تیم ها فرستاده میشوند. داشتن یک بازیکن مطرح باعث میشود تا هواداران او، جذب باشگاه نیز بشوند و محصولات مربوط به آنها را تهیه کنند. رئال نیز با این کار سعی در افزایش گستره هوادارانش در سطح جهان دارد.
همچنین فوتبالیست ها که خودشان سرمایهگذار جداگانه برای خودشان دارند با جذب شدن به هر باشگاهی، درصدی از قراردادشان به باشگاه خواهد رسید. برای مثال با آمدن بکهام به رئال، او موافقت کرد که 50 درصد درآمد حاصل از قراردادهای مالی خودش را به باشگاه بدهد به طوری که در یکسال درآمد آنها چندین برابر شد. همین موضوع بین رئال مادرید و گرت بیل هم تکرار شد و او 40 درصد از درآمد را به باشگاه داد.
پس برنامه بدین صورت است. بازیکنِ مشهور و گران بخر، از او برای پیروزی در رقابت ها استفاده کن تا ارزش باشگاه و بازیکن بالا برود. سپس بازیکن را به قیمتی بالاتر به دیگر باشگاه ها بفروش چرا که آنها هم میخواهند مانند تو باشند.
این نشان دهنده اهمیت جذب یک بازیکن مطرح است. تصور کنید درآمد باشگاه نساجی یا سپیدرود در صورت جذب بازیکنان اروپایی چقدر افزایش خواهد یافت.
حق پخش
مورد بعدی که در فوتبال اروپا سالیانِ سال است که به امری طبیعی تبدیل شده حقِ پخش تلویزیونی است.
این بازار برای باشگاه ها به خصوص رئال مادرید با این میزان از هوادار بسیار سودآور تر است. حق پخش نه تنها به شبکه های داخلی بلکه به صورت جداگانه به شبکه های خارجی نیز فروخته میشود که باعث افزایش درآمد آنها نسبت به سایر باشگاهها خواهد شد. به این علت که هر میزان تقاضا برای دیدن مسابقات یک باشگاه بیشتر باشد (هواداران بیشتری داشته باشد)، ارزشِ حقِ پخش آنها نیز بالاتر خواهد رفت. درآمدهای تلویزیونی بارسلونا و رئال مادرید 6.5 برابر تیم های کوچک لالیگا است چراکه مردم مشتاق دیدن بازی آنها هستند. کمتر کسی به تماشایِ بازیِ ختافه و خیرونا نسبت به بارسلونا و رئال میپردازد. مدیران شبکههای تلویزیونی ورزش نیز به دنبال بازیهای پربیننده هستند.
عقد این قراردادها طبق قوانین به صورت آزادانه تحت اختیار باشگاه است و همین باعث میشود که باشگاههای پٌرطرفدار مبلغ بیشتری بدست آورند. زمانی که اتلتیکو مادرید قهرمان لالیگا شد، توانست یک موضوع مهم را به سایر تیم ها منتقل کند. این که برای برابریِ درآمد مقابل غول هایی چون رئال و بارسا باید آنقدر موفق عملکرد تا هم سطح آنها شد. البته در سال های اخیر و به علت افزایش درآمد بسیار عجیب تیم های بزرگ (بین 100 تا 190 میلیون یورو)، قانون محدودیت درآمد از پخش تلویزیونی مطرح شده که میتواند باعث محدود شدن و کاهش درآمد باشگاههایی چون رئال مادرید شود.
اسپانسر
به نظرتان اگر همزمان با پخش تبلیغِ کوکاکولا یا آئودی، بینندگان شاهدِ لوگوِ رئال مادرید باشند چه میشود؟ خامهایهایه ثروتمند تقریبا با بسیاری از برندهای نام آشنا در سراسرِ دنیا قراردادِ همکاری و سرمایه گذاری بستهاند. کوکاکولا، آئودی، Bwin که اکثرا روی پیراهن رئال میبینیم، نوشیدنی مائوسمیگل و آدیداس، همگی از شریکان بزرگِ باشگاهِ رئال مادرید هستند. شاید باورتان نشود اما رئال از آنها پول میگیرد تا نامش در کنار آنها باشد و همچنین نام آنها را در کنار برند خودش نمایش دهد.
سال 2007 که آدیداس طیِ یک قرارداد مسئولیتِ تامین لوازمِ ورزشیِ مورد نیاز این باشگاه را به عهده گرفت، مادریدیها مبلغ حدود 750 میلیون دلار از آدیداس دریافت کردند. هم لباسِ مجانی و هم مبلغی پول!
البته این یک رابطه دو طرفه به حساب میآید. هم سرمایه گذار از نام و شهرت باشگاه برای بیشتر دیده شدن سود میبرد و هم حساب بانکیِ باشگاه همیشه لبریز میماند.
حالا درآمد باشگاه از بازیکنان را هم که پیشتر توضیح دادم به این مبالغ اضافه کنید. درآمد باشگاه با این توصیف همیشه در بالاترین حد میماند. البته به تمام اینها کمک های پنهان و آشکار را هم اضافه کنید، چه دولتی و چه مردمی.
هواداران
رئال به تنهایی و به طور میانگین در هر بازی 68 هزار تماشاگرِ عاشق دارد. این یعنی باید ورزشگاهی داشته باشد که پاسخگوِ نیازِ این میزان هوادار باشد. قیمت بلیت در حالِ حاضر برای مسابقاتِ خانگی بین 50 تا 400 یورو است. اگر تمام ورزشگاه پر شود و بلیت ها همگی 50 یورو قیمت داشته باشند، یک بازی به تنهایی حدود 3.5 میلیون یورو برای باشگاه درآمد ناخالص دارد. پس مدیرانِ رئال مادرید حق دارند به هواداران اهمیت دهند و باشگاه را متعلق به آنها بدانند.
در پایان، ما همه متحیر از هزینه هایِ پرداخت شده توسط باشگاه برای خرید بازیکن یا پروژه جزیره رئال مادرید، به طور دقیق نمیدانیم این میزان از درآمد چطور امکان پذیر است اما چیزی که از آن اطمینان داریم، نحوه اداره باشگاه و فعالیت های آنهاست. در کشوری که نرخ بیکاری بالایی دارد، رئال هر روز ثروتمندتر میشود در حالی که دیگر باشگاهها که توان رقابت ندارند و به ورشکستگی میرسند. این مسیری است که غولهای لالیگا در پیش گرفته اند. آنها دیگر تنها باشگاهِ فوتبال نیستند بلکه یک برندِ تجاری هستند.
نویسنده: مهراد پیشقراول