برند Umbro، همراه همیشگی قاره سبز

اکثر فوتبال دوستان، به خاطر دارند که در سال‌های دور، بسیاری از تیم‌ها روی پیراهنشان دو لوزی تو در تو نقش بسته بود. این لوزی‌ها نشان شرکت تولید البسه ورزشی آمبرو بود.

شرکتی که توسط هارولد هامفریز و برادرش والاس در کارگاهی کوچک در ویلمسلوی چشایر تاسیس شد تا رویای موسسانش که علاقه‌ی زیاد به تماشای فوتبال در سراسر جهان بود را تحقق بخشد. برای شروع کار، دو برادر لوازم دو تیم منچسترسیتی و پورتس موث را برایشان تهیه کردند تا در فینال جام حذفی 1934، فوتبالی‌ها آنها را بشناسند.

پس از آن در 6 سال باقی‌مانده از دهه 30 میلادی و 40، تیم‌های دیگری همچون شفیلد یونایتد، پرستون نورت اند، منچستریونایتد و بلک‌پول محصولاتشان را از این شرکت تهیه کردند.
آمبرو تولیدکننده‌ رسمی اقلام مورد نیاز جام حذفی انگلیس بوده و حامی مالی رسمی این بازی‌ها و تامین‌کننده‌ی انحصاری توپ‌های این لیگ‌ است.

در سال ۱۹۵۲ تیم بریتانیا در المپیک تابستانی لباس‌های آمبرو را پوشید که طبق نیازهای ورزش‌های مختلف آن‌ها طراحی شده بود و آنقدر به نظر خوب آمد که آمبرو قرارداد ۲۰ سال بعد را هم برای تامین لباس‌های تیم المپیک بریتانیا بست.

در سال ۱۹۵۷ آمبرو وارد بازار بزرگتری شد و با همکاری تد تینلینگ، تنیسور مشهور، لباس‌های ورزشی مخصوص این رشته را تولید کرد. ورزشکار دیگری که در سال ۱۹۵۹ با آمبرو همکاری کرد، سرمربی منچستریونایتد، مت باربی، بود. همان سال این شرکت فروش لوازم مخصوص پسرانِ نوجوان را آغاز کرد، مجموعه‌ای از پیراهن، شورت و جوراب که به آن‌ها این امکان را می‌داد تا مانند اسطوره های فوتبال کشورشان به نظر برسند.

سال ۱۹۵۸ برزیل جام جهانی را بالای سر برد تا اولین تیمی در این دیدارها باشد که از لوازم این شرکت استفاده می‌کند. دو سال بعد بازیکن اسکاتیش منچستریونایتد، آقای دنیس لاو، قراردادی انحصاری با این برند به امضا رساند تا اولین فوتبالیستی باشد که تحت حمایت مالی آمبرو در مستطیل سبز پا به توپ می زند.

اولین عنوان تیم ملی انگلستان در سال ۱۹۶۶ با پوشیدن لباس‌های آمبرو برای آنها بدست آمد که قراردادش 11 سال قبل یعنی 1955 بسته شده بود. همان سال در  گیر و دار جنگ سرد، از بین ۱۶ تیم رقیب، ۱۵ تیم وسایل تولیدشده توسط آمبرو را پوشیدند و تنها شوروی بود که برای قدرت نمایی کاذب به این کمپین ملحق نشد. در همان سال‌ها، ۸۵ درصد از تیم‌های فوتبال در بریتانیا، از این شرکت برای تهیه وسایل خودشان استفاده می‌کردند، وسایلی که هم تولید ملیشان بود و هم کیفیت باورنکردنی داشت، تیم هایی از جمله سلتیک، اولین تیم اسکاتلندی که جام اروپایی را در سال ۱۹۶۷ برد و باشگاه لیورپول که ۴ جام اول از بین پنج جام اروپایی را با این برند از آن خود کرد ( سال‌های ۱۹۷۷، ۱۹۷۸، ۱۹۸۱ و ۱۹۸۴).

هامفریز در سال ۱۹۷۴ درگذشت و پسرانش جان و استوارت عهده دار مسئولیت اداره‌ی این شرکت شدند ولی به نظر نتوانستند تیم ملی بریتانیا را با خود همراه نگه دارند چرا که اتحادیه‌ فوتبال به تشویق سرمربی انگلستان، دان رِوی، حق تولید پیراهن ورزشی را به Admiral Sportswear فروخت. اما ملی پوشان انگلستان پس از یک دهه پوشیدن لوازم  Admiral، مجددا در سال ۱۹۸۴ لوزی‌ها را ترجیح دادند.

سال ۱۹۸۶ آمبرو تولید کفش‌های فوتبال خود را آغاز کرد و با فوتبالیست‌هایی چون آلن شیرر و مایکل اوون 14 ساله قرارداد بست تا سهم بیشتری از بازار را با بازیکنان انحصاری در اختیار بگیرد.

برزیل چهارمین جامش را در سال ۱۹۹۴ و در ایالات متحده آمریکا، آژاکس در سال ۱۹۹۵ و منچستریونایتد در سال ۱۹۹۹ جام قهرمانان اروپا و جام بین‌المللی در توکیو، آمبرو پوش بدست آوردند.

تاریخ بس است و حالا باید گفت آمبرو که زمانی برندی خود مختار بوده، حالا زیر مجموعه‌ای با تاریخچه و پر افتخار، از شرکت آمریکایی  Iconix Brand Group  است. قبل از آن جزئی از شرکت نایکی بود که بسته شدن قراردادش به مبلغ 285 میلیون پوند، معادل 139 پوند به ازا هر سهم، یک سال به طول انجامید و سرانجام در سال 2008 به نایکی پیوست ( ارزش هر سهم از این شرکت در آن زمان تنها 130 پوند بود).

آنها با هدف احیای این برند، خطوط سفارش انگلستان را راه اندازی کردند و در همان ابتدا و در سال 2009، قراردادی برای تهیه لوازم منچسترسیتی بستند.

اما سرانجام در سال 2012، نایکی طی یک گزارش اعلام کرد که به علت تمرکز بر روی برند خودش، تمامی زیر مجموعه ها شامل Converse، هارلی و جوردن، آمبرو را می‌فروشد و در همان سال نیز اتحادیه فوتبال اعلام کرد تمامی لوازم مورد نیاز فوتبال این کشور توسط نایکی تولید و عرضه می‌شود.

در زیر سایه Iconix Brands

قرارداد این فروش به مبلغ 225 میلیون دلار در دسامبر 2012 بسته شد و آمبرو از نایکی به Iconix Brands منتقل شد.

در سال بعد آمبرو اعلام کرد که از آغاز فصل جدید فوتبال لیگ برتر، لوازم باشگاه اورتون را تامین خواهد کرد و این اولین اقدام این برند برای ادامه حیات بعد از انتقال بود که منجر به عقد قرارداد‌های مشابهی با هالی‌سیتی و فرانسوی ها (لانس و نانت) گشت. اما اینجا پایان کار نبود و در نهایت باشگاه دربی کانتی، تیم ملی فوتبال صربستان، مالاوی، واسکودوگاما و جرمیو هم کارشان را با این برند آغاز کردند که صدای خوشحالی هواداران را به آسمان‌ها فرستاد و آمبرو را به عنوان برندی جهانی‌تر از گذشته معرفی کرد.

از محصولات که بگوییم، آمبرو این روز‌ها همه چیز در زمینه ورزش تولید میکند اما روزگاری تنها پیراهن ورزشی، شورت و جوراب در سبد کالای این برند یافت میشد. در نهایت اولین محصول اضافه شده کفش بود که ابتدا در بازار برزیل وارد شد و رمز موفقیتش هم، نه HESOYAM (رمز پول در GTA)، بلکه ارزان بودن محصولات نسبت به محصولات مشابه بود که راه این خط تولید را تا جهانی شدن هموار کرد.

دیگر محصول مشهور آنها، شورت‌های نایلونی با بند کشی رنگ روشن بود که در اواخر دهه 1980 و اوایل 1990 در آمریکا به اوج شهرت خود رسید، آن هم با بدست آوردن دل نوجوانان فوتبالیستی که با رشد لیگ فوتبال جوانان، پوشیدن آنها را به عنوان لباس روزانه انتخاب کردند.

از موارد زیبا و جالب توجه دیگر، می‌توان به Stealth boot، تولید سال 2010 این شرکت اشاره کرد که بازیکنانی نظیر گائل کلیچی و فیل جاگیلکا آن را می‌پوشیدند. همان سال آمبرو، GT را عرضه کرد که دارن بنت، مهاجم فولام آن را به پا می‌کرد که آمبرو آن سبک ترین کفش جهان معرفی نموده بود. در ادامه هم GT II، Speciali IV و Geometra II نیز به بازار آمدند.

و در آخر به نقطه‌ای می‌رسیم ‌که آمبرو جایی در بین برند‌های بزرگ برای خودش باز کرده و پا به پای سایرین پیش می‌رود. سوال ما از شما این است، آیا آمبرو می‌تواند با این توصیفات اعتبار و شهرت زبانزد گذشته خود را بدست آورد؟ من که میگویم بله.

شما هواداران همچنین می‌توانید معرفی دیگر برند‌های دنیای ورزش را از اینجا مطالعه نمایید.

نویسنده: مهراد پیشقراول